Dag 12 Ebnath - Cheb, 7/8/13

Een kort stukje

45 kilometer op de teller. Dat kun je eigenlijk geen afstand noemen, maar het was wel een inspannende afstand. Flink geklommen, meteen al in Ebnath ging het omhoog, geen tijd om warm te draaien. Daarna natuurlijk de afdalingen, Erik had als max 60,5 km op de teller. Ik durf nooit zo goed te kijken, maar zag toch een keer 52 km staan. 
Na het onweer en regen van gisteravond en vannacht is het heerlijk afgekoeld, scheelt bijna 10 graden.

Vanmorgen werden we uitgezwaaid door de hotelvrouwe. De overige gasten ontmoetten we nog bij het ontbijt en ze wilden alles weten van onze tocht. "Al door héél Duitsland gefietst? Mensch!" Na een kilometer of 10 hoorden we een luid getoeter achter ons en werden we door hen ingehaald, druk zwaaiend uit het raam, toch leuk. 
Ook een wegwerker keek even op toen we, klimmend, voorbij kwamen: " Nach Praag? " En knikte bemoedigend.

In Arzberg, bekend van het porselein en de serviezen kwamen we voorbij een zwembad. We besloten daar een bakje koffie te drinken. Het is half twaalf en de eerste kinderen bestelden alweer een bakje patat. Het is wat dat betreft overal hetzelfde. Dat geldt overigens ook voor de zwembadgeluiden: van verre hoor je al dat er een zwembad in de buurt is. Overigens, prachtige zwembaden hebben we gezien! Ook deze in Arzberg was mooi. Een 50-meter bad, 5 banen. En daaraan nog een 25-meter bad met waterpolodoeltjes. Plus een glijbaan. En prachtige kleedruimtes, toiletruimtes. Entree: kinderen 1 euro, ouderen 2,50. Hoe kan het? In Hoogeveen zijn we voor minder méér kwijt.

Van Arzberg een mooie route naar de grens. Toch wel een beetje bijzonder wanneer je daar zo vlak bij bent. In de routebeschrijving staat een foto van een meneer die bij een grensbord staat. We bedenken al dat wij ook zo'n foto gaan maken. Eerst zien we en grote steen met een mooie tekst van Gandhi. Even later een paal, maar geen bord. Boekje erbij, is het hier? Ja, de achtergrond is hetzelfde. Jammer, dan maar een een foto zonder bord. 
7 augustus, 12.00 uur. Mijlpaal daar op het fietspad. We zijn in Tsjechië!

En meteen is alles anders, de routebordjes, de verkeersborden, de nummerborden, de woningbouw, de wegen. Gelukkig is de gele sticker met Praag en een pijl erop nog wel hetzelfde.

Voorlopig fietsen we nog even door, een lange beklimming, op naar Cheb. Dan dalen we via een bos af en langs een stuwmeer en door een park fietsen we zo het centrum binnen. Hobbel de hobbel, want een bestrating van keien hoort bij een oude stad.

De VVV is niet behulpzaam bij het vinden van een overnachtingsadres. Erik krijgt een lijstje met hotels en pensions in handen en een plattegrond. In het park vonden we de voorbijgangers ook al niet echt vriendelijk, toen we er een broodje aten. 
Een hotel is snel gevonden en geregeld, mooi in het centrum. De fietsen leggen we aan de ketting in de hal. Er is een lift!

We lopen lekker de stad door, het is toch nog warm geworden. Vanmorgen was het een heerlijke temperatuur om te fietsen. Een verademing na al die warme dagen. Hoeveel fijner dit fietst beseffen we nu pas.

Voordat we gaan eten doen we nog even een dutje. Dat hoort al zo bij onze dagelijkse rituelen! Op het grote plein zijn veel terrassen en we zitten gezellig tussen vele toeristen en Tsjechen. De bediening is niet vriendelijk. We zijn benieuwd of dit nu toevallig is of dat dit zo blijft?

Voor Hetty begint vandaag ook de ellende van het omrekenen. De wisselkoers! De telefoon erbij, om op de rekenmachine de prijzen te berekenen. Wat in ieder geval duidelijk is, is dat het niet duur is hier. Maar dit wordt nog wel een drama de komende week. Onze rekenaar, niet dus. Allemaal aan de euro! :)

Vanaf het terras bekijken we de verschillende gevels, in pastelkleuren geschilderd. In welke stijlen de grootse panden gebouwd zijn? Geen idee. Mooi is het zeker. Ook opvallend is hoe ook hier omgegaan wordt met de geschiedenis van de stad. We hebben al allerlei, originele, manieren gezien. In deze landen heeft zich ook al heel wat afgespeeld. Nederland heeft daarbij vergeleken een rustiger geschiedenis, of lijkt dat maar zo?

Goed, vanaf nu dus de Tsjechische munt en de Tsjechische taal. Onbegrijpelijk dat je ergens een grens overgaat en je de bewoners ineens niet meer verstaat. Compleet andere taal.
Wij blijven in het Nederlands denken en schrijven.

We fietsten een kort stukje en ik dacht daarom ook een kort stukje te schrijven. Het werd iets langer.

Hoogtepunten
4 ooievaars
Vriendelijke, belangstellende Duitsers
Zwembad Arzberg
De grens

Dieptepunten
De grens, zonder bord
De 1e klim van de dag
De wisselkoers

Morgen weer wat verder fietsen, met opnieuw stevige klimmetjes. Benieuwd naar het verdere land.

Zitra (Tot morgen)