Thuis!

18 augustus 2013 - Hoogeveen, Nederland

Na honderden pijlen, hier de laatste!Vrijdagmiddag 16 augustus, zo rond 15.30 uur fietsen we de Schutstraat op, op weg naar Oma Hup en Annemiek die ons officieel zullen binnenhalen. Maar een kwartiertje eerder werden we al uitbundig begroet door Okko en Anne Marie, die we toevallig ontmoetten bij Zuidwolde tijdens hun fietsrondje. Een mooi moment! Maar we vragen ons toch wel af hoor, hoe lang hebben ze daar gestaan, wachten, wachten, totdat we er aan kwamen ;) Want dit was toch wel heel toevallig..

Onze laatste reisdag begon donderdagochtend 15/8 met een laatste ontbijt in hotel Carol. Heerlijk hotel! Tassen weer eens ingepakt en deze bij de receptie afgegeven. We gaan nog een dagje de stad in, zonder veel grote plannen. De televisietoren is ons enige echte doel.

De Zizkov-televisietoren is vanuit de stad steeds goed te zien. Onze gids vertelde tijdens de fietscruise door de stad dat je de toren kunt bezoeken en er een fantastisch uitzicht hebt over de stad. En lachend voegde hij nog toe: van afstand is het net of de toren een "dikke vinger" symboliseert, naar het communistische tijdperk. De toren is pas in de jaren ’80 gebouwd en is een symbool van het communistische regime, zoals in meerdere plaatsen, o.a. Moskou en Berlijn. Het was vrnl bedoeld als stoorzender voor westerse uitzendingen. Toen de toren klaar was voor gebruik, had de Fluwelen Revolutie (1989) zich al voltrokken en werd de toren voor andere doeleinden gebruikt, betere.

De kunstenaar David Černý heeft een aantal van zijn baby's op de toren mogen plaatsen. Deze baby's hebben we eerder kruipend gezien, zie een paar dagen terug.

We vonden het een imposante toren, zeker een bezoek waard. Mooie architectuur, van buiten en van binnen. En het uitzicht was idd top!

In de middag zijn we de oude stad nog eens ingelopen. Zomaar wat rondlopen en je toch weer verbazen over wat je ziet en vooral nog niet gezien had. Maar met ons hoofd zitten we toch ook wel bij vertrekken, we moeten de klok in de gaten houden.

We eten een pizza en ook dit terrasje blijkt eens te meer de ideale plek om je te vergapen aan de mens. In al zijn hoedanigheden. We zitten om het hoekje bij de astronomische klok en het is net 14.00 uur geweest. Het duurt maar even of de gidsen komen met hun gevolg voorbij. En de segway's en de koetsen en de old-timers...

Aan de overkant is de vrouwelijke uitvoering van Inspecteur Clouseau gaan zitten. Ze zit, kijkt op haar mobiel en zo blijft ze zitten. Vermakelijk vonden wij.Inspectuer Clouseau

We pakken de metro en gaan terug naar het hotel. Tassen op de fiets en op naar het station. We volgen het begin van de route die we met onze gids hebben afgelegd. Erik had deze opgeslagen op zijn GPS. Nu kunnen we redelijk rustig fietsen over de fietspaden en langs de beek. Het laaste deel naar het station gaat ook vlot en zo staan we rond een uur vijf in de vertrekhal.

Om de beurt wat rondlopen en rondkijken. Pas een half uur voor vertrek weten we op welk perron we moeten zijn. Dan zien we meer fietsers, ook klaar voor vertrek naar huis. We ontmoeten elkaar, even bijpraten en dan met elkaar naar het perron. De trein staat klaar en we helpen elkaar met inladen van de fietsen en de bagage.

We hebben een slaapcoupé, met z'n tweetjes. De bedden hangen al klaar, een wastafeltje, handdoeken. Erik heeft dit allemaal goed voorbereid! Toh nog maar even het bed omgebouwd naar stoelen, we gaan nog niet slapen.

De conducteur is een erg vriendelijke, goedlachse man. Op onze vraag wanneer er iets te eten gehaald kan worden antwoordt hij dat de voorraad nog maar beperkt is. Gisteren is de trein bevoorraad, in Amsterdam. In Praag gebeurt dat niet weer. Passagiers die de terugreis meemaken moeten het dus doen met wat er nog over is... Hij gaat verder op zijn kaartjesknipronde en zal zich bij ons melden wanneer hij weer in de Bistro is, dan kunnen we kijken of er nog iets voor ons bij is.

Hij is al snel terug, we rijden nog maar net Praag uit. Erik en ik lopen door de smalle gangetjes, waar nog passagiers lopen die zoekende zijn naar hun plaats. Koffers, rugzakken, geschuifel, gaat uw gang, kan ik u helpen... je kent het wel.

Wanneer Erik de flesjes drinken en een Snickers wil betalen mist hij zijn portemonnee. Dat is raar. We lopen terug naar de cabine, halen alles overhoop: weg! Hoe kan dit? Wie, waar, wanneer? Gestolen! Dit moet gebeurd zijn in het gangpad!

Eerst dit zakelijk afhandelen: er moet gebeld worden om de passen te blokkeren. Dan ontdekt Hetty dat haar mobiel weg is. Dit kan toch niet? We zijn heel boos. Op onszelf? Wat hebben we verkeerd gedaan? Liggen ze toch niet ergens hier? Alles weer bij langs. De bedden overhoop gehaald. We vinden niets. We zijn gewoon bestolen, waar we bij stonden!

Een domper op deze dag. Dat gevoel duurt wel een paar uurtjes, ook nadat alle formaliteiten geregeld zijn, o.a. met de conducteur die attent rageert. Hij vult direct een aangifteformulier in, een kopie krijgen we thuisgestuuurd. Hij vertelt dat dit zo vaak gebeurt, het troost iets, maar vooral Hetty is erg boos. Je voelt je echt bestolen, zo vals!

De nacht brengt ons door heel Duitsland. We zijn in Dresden geweest, in Berlijn en Duisburg en in Bielefeld, allemaal niets van gemerkt. Best redelijk geslapen dus.
Om een uur of 7 stoppen we, station Keulen. Gordijn open, de zon schijn, we zijn wakker.

Een strakke bak koffie, een pakje jus en een dikke plak roggebrood. Ons ontbijt waarmee we Utrecht met gemak halen. Om 11 uur komen we daar aan. Bijna halen we de eerstvolgende aansluiting naar Zwolle, of beter: die halen we wel, maar het fietsgedeelte is al vol. Meer dan 4 fietsen kan de NS niet vervoeren.

In Zwolle stappen we op de fiets naar Peter en Dineke. Zij zijn er niet, maar Koen en Teun ontvangen ons hartelijk. Ze hebben enthousiate verhalen over hun verre vakantie. We eten een broodje, kleden ons om en fietsen naar huis. De zon schijnt, de wind waait uit de juiste hoek: nog even lekker genieten!

Net na Zuidwolde verwelkomen Okko en Anne Marie ons. Even later fietsen we de Schutstraat op, op naar oma Hup, waar ook Annemiek is. Heerlijk om hen weer te zien. Bijpraten, vertellen en luisteren. Annemiek hebben we 4 weken niet gezien, vanwege haar eigen vakantie voor de onze aan. ze zien er beide goed uit en hebben samen leuke weken gehad. Ze gaan elkaar missen!

Bart is in ter Apel, hij heeft een waterpoloweekend voor de boeg. Hem zien we zondagmorgen op doorreis terug naar Amsterdam, voor zijn bezoek aan Ajax-Feyenoord.

We gaan naar huis. We fietsen een ererondje door de Pulle, we applaudiseren voor onszelf.

Het was een fijne vakantie, het is goed om weer thuis te zijn.

En we zouden morgen zo weer op de fiets stappen!

Foto’s

3 Reacties

  1. Liesbeth den H:
    18 augustus 2013
    Heerlijk. Dat stelen, bah. Ik heb er nog overgedacht jullie te waarschuwen voor stelen. Maar het maakt ook onrustig. Bij ons gebeurde het mijn reisgenoten op de heen- en terugreis. Ze zijn er gewoon op uit. Had ik het nu maar gedaan! Goed dat jullie je humeur er niet zo erg door hebben laten verpesten. Welkom terug!
  2. Geke:
    18 augustus 2013
    Bedankt voor de mooie verhalen. Petja af voor de prestatie.
    Waar gaan jullie volgend jaar heen?
  3. Jacqueline:
    18 augustus 2013
    Genoten van jullie verhalen! Petje af voor jullie prestatie! En echt zwaar K#T wat de diefstal betreft!