Dag 11 Kulmbach - Ebnath, 6/8/13

Leeftijd zegt niets.

Topdagje vandaag! Ondanks, of dankzij de vele beklimmingen.

Weer vroeg op pad na een heerlijk ontbijt. Met croissantje en aardbeien. Krantje ontbrak nog.
We vervolgen de route waar we gisteren gestopt zijn. Weilanden, langs het spoor, maar nu nog lekker koel en we zijn weer fris. Dus is het nu wel een leuke route. Zo zie je maar weer hoe bepalend de omstandigheden zijn.

Het vlakke land verlaten we en we gaan klimmen. Vanaf Bad Berneck rijden we 15 km over een voormalige spoorbaan, voortdurend stijgend. Licht, 3-4%, maar toch. Halverwege een bouillon-break, appeltje en stukje Manner.

De finale van dit gedeelte was een klim van 12%, en daarna wachtte een gezellig terrasje vol Duitse bejaarden die vandaag een rustdag hadden tijdens hun busreis en vervolgens met een lijnbus naar Bischofsgrünen gingen om daar wat rond te lopen. Met 2 van hen hadden we een gezellig gesprek over fietsen, nieuwe heupen, vakanties, dat georganiseerde busreizen ook heel vermoeiend zijn want je wordt wel ergens gedropt maar dan moet je nog veel lopen, de kwaliteit van de fietspaden in Nederland vergeleken met die in Duitsland en toen kwam het. Ze hadden veel waardering voor onze onderneming en mevrouw vertelde dat haar dochter dat niet meer zou kunnen, die was ook al 52. Punt. 52! 52? Hoorden we dat goed? Ze keken ons wat vragend aan en toen heb ik maar verteld hoe oud ik ben. En Erik. Ze vonden het bijzonder. Dat je op zo'n leeftijd nof zulke dingen doet. Wat een verschil van beleving. Deze mensen zijn met 70 jaar oud!

Een half uurtje verderop stopten we bij een Kneipp-anlage. Daar spraken we een 80-jarige die vlot op zijn Raleigh kwam aangereden, door de Kneipp ging, en nog eens en ons graag vertelde over zíjn fietsvakanties. Vele en ver! Thuis had ie nog een Cannondale staan. De auto gebruikte hij nauwelijks, alleen maar fietsen. In het weekend ging z'n vrouw mee, die had dan tijd. 80 en kwiek, we hopen het net zo te kunnen doen.Die 70-jarigen van het terras stapten nu waarschijnlijk weer in de bus.

Na de Kneipp, heerlijk verfrissend en ontspannend, volgden nog een aantal flinke klimmen. Door de bossen. We zitten nu in het Fichtelgebirge. Prachtige rotspartijen. Lekker in de schaduw, het is goed te doen.

We passeren skiliften, een stoeltjeslift, fietsen onder een skischans door en zitten dan ineens op het hoogste punt van deze reis, 830 meter. Daar hebben we even bij stilgestaan om vervolgens te genieten van wat de beloning van het klimmen is, immers als je naar boven gaat moet je ook weer naar beneden.
Zoevend door de bossen, suizend over het asfalt. Dorpjes in en uit. Bos in en uit. Soms weer even aanzetten, dan weer verder. Top!

We hebben inmiddels alweer ruim 60 km gereden en vinden het wel goed zo. Op zoek naar een overnachting. In het eerste dorp is het Gasthof pas om 16.00 uur geopend. We gaan dus nog even verder. In Ebnath vinden we weer Duitse degelijkheid. Geraniums op het balkon, schnitzels op de menukaart.
En wifi, even weer contact met de buitenwereld. :)

Het onweert nu, het regent en we zitten aan de stamtafel te praten met andere gasten en te tikken en te lezen. De hotelvrouwe vertelt over haar herkomst. Als Oekraïnse is ze hier met haar familie neergestreken, na een nare geschiedenis rond de oorlog in hen thuisland. Als jong meisje hier begonnen te werken en sinds 3 jaar de hele toko overgenomen.

Leeftijd zegt niets, je bent zo jong als je je voelt. 
We hopen over 20 jaar nog net zo vrolijk rond te fietsen. Erik desnoods ook op een e-bike ;)

Hoogtepunten:
1 valk
Alle oudjes
Klimmen

Dieptepunt
De 52- jarige dochter van het Duitse echtpaar

Morgen steken we de grens over, nog ruim 30 kilometer. Benieuwd naar Tsjechië! Maar eerst direct een aantal pittige klimmen. Geen tijd om in te fietsen, meteen aan de bak. Alweer zin in!

Bis morgen!