Dag 13 Cheb - Konstantinovy Lasne, 8/8/13

Stug en stoer

En bijzondere dag. De eerste hele dag in Tsjechië. We moeten even wennen. Aan alles. Alles is anders, gisteren benoemden we dit ook al even.
Één ding is niet anders: het landschap, de natuur, mooi!

Tsjechen zijn stug, de meeste dan. 
Vanmorgen in de eetzaal. Er is één tafeltje bezet met 3 heren. Ons kamernummer staat vermeld op de tafel naast hen. We begroeten hen, maar: nauwelijks een reactie. Ze zijn stil, blijven stil en lopen later stil weg. Daar zitten we met z'n tweetjes in een grote ontbijtzaal. Help yourself, niemand komt vragen of alles naar wens is. Een schoonmaakster is in de toiletruimtes bezig. De receptioniste haalt een bordje eten voor haarzelf. Eet smakelijk.

We hobbelen door Cheb. Even naar de bank en een supermarkt. Het is 8 uur. Het carillon speelt een bekend deuntje, ik weet alleen niet welke en het klinkt cassettebandje-achtig. Een sneue man op een bankje heeft zijn eerste pilsje al aan de mond.

Verbazend hoe snel we we de stad achter ons laten. Paar keer afslaan, het spoor over en meteen weer in de vrije natuur. Vandaag moeten we weer veel klimmen. Gelukkig is het wat bewolkt en nog maar 21 gaden. Het landschap is mooi, glooiend. We kunnen op de toppen steeds ver kijken. Zien dorpjes, kerktorens, korenvelden en heel veel hooirollen.
We klimmen en dalen en passeren veel dorpjes. Vijf huizen en we zijn er doorheen. Niemand gezien. Soms een prachtige woning, vaak vervallen huizen. "Weer vergane glorie", roept Erik me dan weer toe. Wat moet het er hier ooit heel anders hebben uitgezien! Het zijn niet zomaar half vergane optrekjes. Soms gigantische bouwwerken met jaartallen in de 1800. Jammer.
Maar er zijn ook mooie dorpen hoor! Met moderne woningen en keurige tuintjes. Het contrast is groot.

Dat merken we helemaal wanneer we in Marjanske Lasne zijn. Wat een overgang! Trolleybussen, tientallen grote hotels, mooie bestrate fiets- en wandelpaden, keurig nette toeristen, zelfs een enkele Japanner. De plaats is beroemd als kuuroord. Hier zit geld! 
In het begin van de plaats dronken we een heerlijke cappuccino. Verder in het centrum wilden we nog wat foto's maken, maar voor we het wisten zaten we in een klim en fietsten de plaats alweer uit. Het was een hele klim en dan stop je niet zomaar. Bocht na bocht, het ging maar door. Maar eenmaal boven, inmiddels alweer volop rust, was het uitzicht overigens minstens zo mooi!

Hierna stopten we in Klaster Tepla. Een klooster. Moet je gezien hebben volgens het routeboek, dus we reden onder de poort door het grote terrein op. Daar ontmoetten we kort een Nederlands echtpaar ( dat namen we maar aan), ook op weg naar Praag. Het is voor het eerst dat we mede-reizigers spreken. Zij hebben ook nog niet veel fietsgenoten gezien. Hier blijft het gesprek steken, want ze gaan er alweer snel vandoor.
Als jullie denken: waar blijft ons ( Europese) geld? Nou, o.a. in de renovatie van dit klooster hoor. Het is nu slechts gedeeltelijk te bezichtigen. Wij doen onze bouillon- break in de kloostertuin. Dat klinkt mooi, maar viel tegen, die tuin dan. Hetty loopt nog even rond en ziet een vreemd beeld. Zie foto's.

Hupsakee, weiter geht's. En dan op z' n Tsjechisch. Direct na het klooster ligt de golfbaan. Wij klimmen en dalen door het glooiende landschap. Het lijkt wel wat op de Ardennen. Het Nederlandse stel zien we een fijne picknick houden ergens in een weiland. Die zijn we alweer voorbij.

Dan gaan we langzamerhand richting Konstantinovy. Daar willen we overnachten. Om een uur of 3 rijden we het plaatsje in en we regelen een kamer bij Pension Flora. Het wordt een appartementje, de kamers zijn vol. Ook goed. Voor 45 euro, 2 personen, incl ontbijt. Voor-oorlogs.
De toko wordt gerund door een jonge vrouw. Ze spreekt goed Engels. We eten hier ook en ze vertelt dat ze dit werk helemaal niet leuk vindt om te doen. Ze is afgestudeerd verpleegkundige, kon geen werk vinden. Haar vader had dit pension opgezet en nu werkt ze hier, week in week uit. Nooit vrij, zo klaagde ze. Maar er moet geld verdiend worden, dus pakt ze dit wel aan. Ze gaat in september verder studeren aan de universiteit.

We vroegen haar naar het verschil tussen het platteland en de grotere steden. Alles draait om geld, zo vertelde ze. Wie kan vertrekt naar de grote stad. Daarmee worden de dorpen steeds armer. Rijken kopen in de voorsteden en dorpen goedkope oude woningen op, knappen deze op en gaan daar wonen.
Zo houd je de verschillen en de contrasten. In de dorpen zijn mensen vaak ontevreden. 
Vandaar wellicht die stugge blikken van de mensen die we onderweg ontmoetten, al fietsend?

Goed, vandaag 76,5 kilometer gefietst. En 975 hoogtemeters! Gisteren 45 km en 436 hoogtemeters. 
En dat op wegen! Hobbels, kuilen, soms een lappendeken aan reparaties. Met name in de afdaling moe je echt heel goed opletten dat je niet in een kuil rijdt. En zo heeft elk land zijn charmes!

De beentjes nu lekker omhoog! Net nog een cache gevonden hier in het dorp. Op de fiets gedaan, zonder bagage, wat een lichte fiets!! GeWhattsapt met de kinderen. Geen zorgen om hen, oma past goed op hen en zij op haar, zo zagen we! Ook op het huis wordt goed gepast en we hopen dat dat ook voor de tuin geldt, met name het gras! Vanmiddag zagen we een paar mensen met de zeis en stukje land maaien....

Even verslagje tikken, nog even een stukje Tonio lezen en dan maar weer slapen. Morgen alweer vrijdag. Op naar Plzen, daar waar het pilsje is bedacht.

Hoogtepunten:
Herten, een stuk of 3, 4
2 buizerds
975 meter
Cache 
Over een spoorwegovergang gegaan waarbij het licht knipperde en de bel luidde, maar de bomen maar niet naar beneden gingen. 
Pension Flora

Dieptepunt
Kuilen
Stugge Tsjechen
De herten omdat ze in een hertenkamp zaten. Tot nu toe nog geen één keer een hert in het wild gezien.
De te snelle ontmoeting met de Nederlanders.

Dagdag!