Dag 8 Mahlin-Breitungen, 3/8/13

Klimmen

Allereerst: dank voor alle reacties op onze verslagen. Leuk dat jullie het zo waarderen. Voor ons zijn de verhalen straks een mooie herinnering.

De dagen vliegen voorbij, we hebben nauwelijks tijd om alles goed te laten bezinken. Wanneer we 's avonds eten, nemen we de dag door. Aan de hand van de aantekeningen, de foto's en de routebeschrijving. En dan komt er een verslag, waarin natuurlijk lang niet alles kan staan. Maar het is straks een mooi houvast voor onze herinneringen en terugblikken op een mooie vakantie, een mooie ervaring, een mooie reis.

En toch, wat stelt onze reis nu eigenlijk voor. We fietsen van A naar B. Door Europese landen, waar iedereen ons begrijpt, waar alles te koop is, waar de wegen goed te berijden zijn en waar de mensen ons vriendelijk welkom heten.

De afstand die we fietsen? Die is behoorlijk, maar ook weer niet extreem. 
Het is de totale ervaring.

De fiets is de basis. Zonder komen we niet verder. We koesteren de stalen rossen. De bagage, zo min mogelijk en toch weer ruim voldoende. Een mens heeft zo weinig nodig. 's Morgens niet weten waar je 's avonds stopt. De natuur, zo mooi! Het landschap, zo afwisselend! De mensen, zo vriendelijk, zo behulpzaam en met zoveel verhalen! Ach een paar chagrijnen, maar dat zijn we allemaal wel eens. Wij beiden ook. Dag en nacht optrekken, de dagelijkse rituelen, de dagelijkse ergernissen, de dagelijkse blijdschap. Dat we hier zijn en dit mogen doen. En dat met elkaar maakt een tocht als deze, bijzonder.

Zo, dat was het filosofische stukje van vandaag. Nu over tot de werkelijke belevenissen. Met als thema: klimmen.
Klimmen op de fiets en klimmen met de fiets. Maar vandaag beklommen we ook een trap. Mens, wat een ding!

Om 6 uur ging de wekker, om 7 uur ontbijt. De kasteelvrouwe wilde voor ons wel een keer een uurtje eerder het ontbijt laten beginnen. Ze vertelde dat ze gisteravond pas om 1.30 uur kon afsluiten, de heren van de plaatselijke kaartclub waren toen pas klaar. Om 5.30 uur stond ze alweer op, want alles moest vers bereid worden. Het was weer een heerlijke start van de dag. Na een heerlijke nacht overigens in ons torenkamertje en in ons hemelbed....

We wilden vanwege de verwachte warmte graag vroeg vertrekken, we zijn blij dat we dat gedaan hebben. Het eerste uurtje was prachtig. Lekker infietsen, iedereen nog in ruste, mooie start.

We zijn op weg naar Eisenach. Volgens de boekjes een bijzondere stad, waar jaarlijks duizenden bezoekers komen. Vanwege het Lutherhuis ( Luther vertaalde hier het Nieuwe Testament in het Duits), het geboortehuis van Johan Sebastiaan Bach en ook Goethe was hier veel. En natuurlijk vanwege de Wartburg, de beroemde burcht hoog boven de stad. 
We hebben alle hoogtepunten in de stad gezien. Dan op naar de Wartburg. Om daar te komen kun je een wandelroute nemen, 30 minuten. Of met de fiets gaan, met stukken van 13% over een paar kilometer. Wij kozen dus voor de bus. Maar wat doe je dan met de fietsen? We probeerden ze ergens te stallen. Bij wat leek op een hotel vroegen we of de fietsen hier een tijdje mochten staan. Nou, het was inmiddels geen hotel meer, maar ze mochten er wel staan. Mooi, snel wat spullen gepakt en op een holletje naar de bus.

De Wartburg was mooi, groots en we hadden een prachtig uitzicht. Helaas was een deel niet te zien, vanwege renovatiewerkzaamheden. Maar al met al zeker de moeite waard. Behalve dan de trappen. Vanuit de bus moest we nl. nog een aantal steile trappen op. Voor Hetty is niets zo slecht voor haar knieën dan trappenlopen, en dat was dus even niet zo lekker. En al helemaal niet met het idee dat er vandaag op de fiets ook nog heel wat serieuze klimmen gedaan moeten worden. Maar ook deze hindernis is weer genomen!

Als je vroeg vertrekt, dan heb je wat aan de dag! De temperatuur was prima, soms wat bewolking, lekker. Na de toerist uitgehangen te hebben, was het dringend tijd voor een bakje koffie en daarna gingen we weer echt aan het werk. En hoe! Klimmen!
De routebeschrijving waarschuwde ons al, er zou een aantal aardige klimmetjes komen, maar ze waren goed te doen. Eigenlijk genoten we er gewoon van. Vooral door de bossen over de ruigere paden. Rustig doorfietsen, geduld, niet sneller willen dan je kan. Aan het eind wacht altijd een top en daarna de beloning: afdaaaaaaalen!

We fietsten door bossen, door dorpjes(geboortedorp Luther), zagen een prachtig Gradierwerk en genoten van de dag.
Om 15.00 uur fietsen we Breitungen binnen en we besloten dat het wel genoeg was voor vandaag. Nou blijkt een Breitungen een heel gekke plaats te zijn, zonder echt centrum en een VVV die alleen op maandag, dinsdag en donderdag geopend is. En het Gasthof Zur Linde was pas om 16.00uur open. Dan maar naar een koele supermarkt, alvast wat spullen halen voor morgen(zondag winkels dicht). Daar een ijsje gekocht en in de rij voor de kassa aan een mevrouw gevraagd of zij nog een goed adres wist voor een Gasthof. Ze adviseerde ook Zur Linde en daar zitten we nu.

Weer op het terras, met gezellige Einheimischer die verjaardagen vieren en toasten op het weekend en bij wijze van begroeting kloppen op ieder tafeltje.

Zur Linde, na de bruidssuite in de torenkamer is dit weer een heel andere gewaarwording. Een tweepersoons bed van anderhalve meter breed. En we hoeven maar 2 trappen op. Klimmen.

Hoogtepunten
1 buizerd
2 personeelsleden van wat we dachten wat een hotel was, maar een verzorgingshuis voor dementerenden bleek te zijn. 
Gesprek met oud-militair in DDR ten tijde van val van de Muur. Hij was er niet blij mee en droeg met trots een t-shirt met DDR.
Eisenach/Wartburg

Dieptepunten
Om 15.00 uur voor een dichte deur van Gasthof
Trap Wartburg

Bis Morgen!